Penang MIC Youth a bunch of clowns!

http://www.freemalaysiatoday.com/2011/09/20/penang-mic-youth-a-bunch-of-clowns/

The Penang MIC Youth has once again made itself look like a bunch of clowns, with the latest insensible attacks on the Penang state government, Chief Minister Lim Guan Eng and Deputy Chief Minister P Ramasamy.

The FMT article, which quoted Dhinagaran is clear evidence that MIC is living in a denial syndrome and will stoop to a very low level for its political benefit. Dhinagaran’s accusation that the Penang PR government is a ‘profit oriented government’ is absolute nonsense.

What is Dhinagaran’s basis to say the “Penang government and Lim Guan Eng favour outsiders, rather than locals” in reference to the recently concluded Penang International Indian Shopping Festival?

Is Dhinagaran saying that all those who attended the shopping festival were outsiders? Is he trying to say Penang Indians never benefitted at all from the shopping fair? Is this guy aware that even Consumer Associations supported the fair.

Is Dhinagaran saying the seven-day fair had affected the 365 days a year operating businesses? Isn’t it ridiculous to make a such claim? It is totally unacceptable to say that “monopolisation” should remain.

These kind of shopping fairs are opportunities for consumers to get various type of products at the cheapest possible prices. I don’t understand why there’s need for Dhinagaran to oppose this? Is MIC Youth opposing the fact that “shopping fairs are pro consumers”?

Dhinagaran’s call for the “Penang government to create more business for local Indians” is welcome, but before that we want to know how many Indians were helped in the past when MIC was in the Penang state government?

Or it was crony business, where only one or two benefited? MIC is part of Federal government. I want to ask how many Penang Indians, especially youths have been helped by Federal government or MIC to establish business or excel in business? Or was it just crumbs thrown at the community?

The Penang government, with limited financial resources, has been helping Small and Medium Entrepreneurs regardless of race through the “titian rakyat” programme. Many Indians are able to compete in the open tender system and get contracts from the government directly. These are the changes that people were looking for, which MIC leaders can’t understand.

This is not the first time that Dhinagaran or MIC Youth have been pulling “funny” stunts to get cheap publicity. Two months ago, this guy had lodged report against Bersih’s steering committee chairperson Ambiga Sreenivasan and had branded her a “mandore”.

He was trying to please his Umno masters and to get cheap publicity. Several days ago, I came across a news report in a Tamil daily that MIC Youth had lodged a report against Mat Sabu for “twisting” history. In both cases, the majority of Indians were not in favour of the move. In the case of Bersih, many Indians supported the cause.

Many Indian youths came out on to the streets to support Bersih’s demand. And in the case of Malaysian history, Indians are aware that it has been “altered” here and there so many times to favour the majority.

It is fact that many Indian freedom fighters names were purposely left out in our history texts. A trade unionist, S A Ganapathy, who fought British occupancy under the Indian National Army of Subash Chandrabose in Malaya, and later subjected to the death penalty by the British, is nowhere to be found in Malaysian history textbooks.

And it is not impossible for Tun Sambanthan’s name to vanish from our textbooks. But all this never bothered MIC Youth. Their only motive is to please their Umno masters. I’m very sure that this Dhinagaran has a political motive in raising this issue. He is trying to show himself as an Indian hero in Penang.

But, we shouldn’t forget that this was the same guy responsible for all the havoc in Kampung Buah Pala, where the nine of the KBP families refused to accept the RM600,000 worth double-storey house compensation package that was brokered by Penang state government.

He and his party colleagues had misled the nine families into believing that they will get RM3.2 million from MIC by doing so. Even the then MIC president S Samy Vellu had supported the claim that they will give out that 3.2 million ringgit.

MIC abandoned them and refused to take responsibility for the nine families. This Dhinagaran is not only fit to be a leader let alone a politician.

Claims that that Penang PR is running a “profit oriented” government is a baseless and the MIC out to confuse the people. It still thinks people are living in the 80s where they will believe whatever is being dished out to them.

People are able to do their own analysis and are loathe to believe mainstream media propaganda these days. With this latest round of insensible attacks against the Penang PR government, Chief Minister Lim Guan Eng and Prof Ramasamy, MIC Youth has made itself look like a bunch of clowns and nothing else.

Thanks : www.freemalaysiatoday.com

You cant fool us forever Muhyiddin! MIC might buy your lies; Not all Malaysian Indians will!

Deputy Prime Minister of Malaysia, Tan Sri Muhyiddin Yassin, who is also Education Minister in the Malaysian Cabinet, recently told in an event that, BN led Govt had built 600 Tamil Schools so far (Source : Bernama). But according to the statistics, in past 53 years, numbers of Tamil schools decreased from 888 to 523. Which means, averagely 7 Tamil schools closed per year in past 50 years due to various reasons. One of the often reason said to be contribute to such situation is "lack of students" in these schools, and due to that reason, the schools must be closed.

Deputy Prime Minister Tan Sri Muhyiddin Yassin

These 888 Tamil Schools (including the remaining 523) does exist since British colonials time. So, practically after the Independence, the Govt or BN led Govt to say accurately, had never issued any license for new Tamil school to be built. I don't understand, how DPM Muhyiddin Yassin said BN has built 600 Tamil schools in past 50 years, when the fact is BN Govt had closed 365 Tamil Schools in past 5o years. Even if Muhyiddin statement was to say, "the govt had repaired or upgraded these schools", it is still not accurate as there is no 600 Tamil Schools, and not all the remaining Tamil schools are in good condition for students to study. To be specific, some schools are operating from container cabins, shop lot, stables and so on. After many years, one school that operating from such cabin is to be rebuilt by Ministry of Education on the land that State Govt allocated is Sekolah Jenis Kebangsaan Tamil Ladang Batu Kawan.

The first Tamil School in Malaya or Malaysia operated from Penang Free School, in 1816

History of Tamil Schools in Malaysia started in colonial period, where British brought laborers, mainly Tamils from South India to work in the Rubber Estates of Malaya. Almost every Estate that Indians was staying then, there used to be Tamil Schools. The first Tamil School in Malaysia (or Malaya) started to operate in Penang Free School in 1816. Total numbers of Tamil Schools prior to Independence of Malaya estimated at 1000 over. In 1957, the year that Malaya liberated from British Colonialist, there were 888 Tamil Schools in Malaya. Over the years, though student’s enrollment into Tamil Schools increased, numbers of Tamil Schools decreased. One by one Tamil schools closed citing the reason of not met with minimum required students in a School. Such situations caused by the migration of Indians from Rural Estates into Urban Townships and Semi urban townships. In this case the Govt never took an initiative to relocate these Tamil schools in the areas where Indian population is more. But, the Govt took that chance to wipe out Tamil Schools one after one.

For MIC, It was vital to build an University (with community's money) rather than looking after "poor" Tamil Schools!

If Govt had relocated these Tamil Schools with small number of students to Indian populated area, the number of Tamil Schools should have remained the same by now. But, BN led Govt decided to close one by one of this Tamil Schools. In the name of promoting "National Schools", Govt had sidelined the vernacular education, though the demand was there. This is how, UMNO led BN Govt had contributed to the most Tamil Schools closure. If BN was really serious in helping Tamil Schools and keep the vernacular education system, they wouldn't have contributed to the closures of the schools. In estates, when Tamil schools are being closed because of insufficient students, the School licenses lapse. MIC in past years had never serious in securing these school licenses by requesting to relocate the licenses to build Tamil Schools in Indian populated area. MIC in past years was busy raising funds for their 'so called' education establishments (MIED, AIMST), but never cared about the Tamil Schools. Should they had any care towards Tamil Schools, they wouldn't had let the Licenses to lapse. In fact MIC welcomed when Ministry of Education cancelling one by one the licenses, by merging two Tamil schools with small number of students to become one school. This "merging" process reduced number of Tamil schools drastically. MIC should have requested for these licenses to be transferred to Indian populated area.

SJK (C) Ladang Harcroft, Puchong, Selangor

MIC Leaders might say, this is an impossible task, but it is not impossible at all! If that can be done with Chinese Schools, why can't with Tamil Schools? For example, Ladang Harcroft Chinese Primary School in Puchong. A School with modern facilities; a great place for students to study! Ladang Harcroft is originally located in Perak . But this Ladang Harcroft Chinese Primary school is in Center of Puchong, in the state of Selangor. I assume the school addressed the same "insufficient students" problem and forced to close down, but the license was kept alive by transferring it to a place where there is demand for Chinese School, and a Property Development Company built the school building for worth of RM5 Million in a place where majority of Chinese stays. Whatever we say about MCA, but as a BN coalition partner, they managed to convince the big brother UMNO to transfer the school licenses and the community build the schools by themselves. While MIC was busy raising funds from the already poor Indian community, to build International Institutes to enrich the few in MIC! MIC failed to address the basic primary education problem but built an University. This could be the joke but nothing.

Brief Comparison

Not all the remaining Tamil Schools in Malaysia are in good condition and not all Tamil Schools are fully Govt aided Tamil Schools. Though mother tongue education is a basic right of a Citizen and any Govt has the responsibility to fund the education, in Malaysia, in name of "excelling" the National Schools, Govt is suppressing the vernacular Education, especially Tamil and Chinese Schools. As a self sufficient community, Chinese Community able to keep up the pace with Fully Govt aided National School in terms of education and sports excellence. While already poor Indian community solely relying on Govt to build their Tamil Schools, while their "so called" reps in Govt has to beg to the UMNO's Education Minister to rebuild the Schools in worse condition. Many Tamil School identified as in pathetic and unfit to occupy conditions. There was one Tamil School in Penang, which operated in the basement of a fun club. And there is Tamil School operating from a shoplot, container cabin, stables and so on. No parent will let the children to study in such circumstances unless there is no other choice left for them. We might blame the parents for not sending their children to Tamil Schools but to a Sekolah Kebangsaan. But with Tamil Schools' pathetic condition, we really shouldn't blame them. MIC has to beg everytime to their UMNO masters to build a new building for these schools and they hardly succeed in it.

Ladang Batu Kawan Tamil School is being operated in Container Cabins for past 9 years, since the school building razed down in fire. DPM Muhyiddin told, the school has to wait for another 2 years for new building

Latest scenario in regards to Tamil School is a drama staged by DPM Muhyiddin Yassin in Batu Kawan, on 17th September 2011, where he said Federal Govt had allocated RM 6.3 Million to build the new Building of SJK (T) Ladang Batu Kawan, which is currently operating from Former Estate Clerks Quarters. Few days earlier, MIC Minister Datuk Subramaniam held a Press Conference in the School and said, Ministry of Education allocated 1.7 Million Ringgit to build the School Building with 6 Classrooms, Office, Teachers Room, Computer Room and Science Lab. Meanwhile, Tan Sri Muhyiddin Yassin announced 6.3 Million Ringgit allocation and it is 8 classrooms and the other same facilities. To build just 2 more extra classrooms will cost 4.6 Million Ringgit more? or every of the classrooms will look like a Five Star Hotel Suite? Who is Muhyiddin trying to fool here? Furthermore, Penang State Govt had allocated 2 acre land to the school. Since, Batu Kawan is a developing area, with projects such as second link and so on, certainly more Indian families will move in to Batu Kawan. Currently only few of the parents sending their children to this school. But, if new building with perfect infrastructures built, there is hope for other Indians to send their children to this school too. And DPM Muhyiddin reported to said, the School will be built in another two years. Why is it another 2 years? Or this is another empty election promise of BN? Ladang Batu Kawan Tamil School burnt down 9 years ago. Since then the students are studying in this makeshift classrooms. If this was a Sekolah Kebangsaan even in a rural Kampung, would Govt had waited this long? Just because it is a Tamil School, the pupils are waiting. They waited for 10 years and now for another 2 years?

So why the UMNO Govt is throwing crumbs when it comes to Tamil Schools? And why MIC never had the guts to fight back and must knee down and thank UMNO many times for the crumbs that they throw?

Answer is simple :

Muhyiddin, like other UMNO Leaders, thinks Indians are FOOLS forever! It is because the MIC, "so called" Indians Rep in Govt remaining fool, even after 50 years!

மற(றை)க்கபட்ட சரித்திரம்...

நமக்கு தெரிந்த சுதந்திரம், துங்கு மட்டுமே!!

சரித்திரம் வெற்றிப்பெற்றவர்களால் எழுதப்படுகிறது என்பது ஒரு பொதுவான கருத்துள்ளது. அது உண்மையும் கூட, இல்லையென்றால் மகாபாரதத்தில் கௌரவர்கள் தீயவர்களாகவும், இராமயணத்தில் இராவணன் தீயவனாகவும் சித்தரிக்கப்பட்டிருக்காது. மலேசியாவின் சரித்திரம் சற்று மாறுப்பட்டது. இங்கு வெற்றிப்பெற்றோர் யாரும் கிடையாது, அதனால்தான், மலேசியாவின் சுதந்திரப்பற்றிய விவாதங்கள் மலேசிய அரசியலில் புதியதொரு புயலைக் கிளப்பியிருக்கிறது. சுதந்திரத்திற்கு போராடியவர்கள் யார்? உண்மையான சுதந்திர போராட்ட வீரர்கள் யாரென்ற விவாதம் கிளம்பியிருக்கிறது. காலங்காலமாக நமக்கு கூறப்பட்டு வந்த சரித்திரத்தை இப்பொழுதுதான் கேள்வியெழுப்ப நமது அரசியல்வாதிகளுக்கு துணிச்சல் வந்துள்ளது. முன்பெல்லாம், இந்த சரித்திர தகவல்களைப் பற்றி நாம் கேள்வியெழுப்புகையில், என்னவோ ஒரு இனத்தின் மாண்பைக் குறித்து கேள்வியெழுப்பி விட்டதைப்போல பலவித மிரட்டல்கள் மேலோங்கும் (உண்மையில் இந்த மிரட்டல்களின் வழிதான் நாம் நமது உரிமைகளை இழந்துள்ளோம்). இதனாலேயே நம் மீது திணிக்கப்பட்ட "ஒழுங்குப்படுத்தப்பட்ட" சரித்திர பாடத்திட்டத்தை நாம் ஏற்றுக்கொண்டு வந்துள்ளோம்.

21ஆம் நூற்றாண்டில், கணினி யுகத்தில், இந்த மிரட்டல்கள் எல்லாம் தவிடுபொடியாகியுள்ளது. அதிலும் குறிப்பாக, மலேசிய சரித்திரத்தின் நம்பகத்தன்மையைக் குறித்த விவாதங்களுக்கு அகரம் கொடுத்து துவக்கியவர், ஒரு மலாய்க்கார அரசியல்வாதி என்பது அதிலும் சிறப்பு. புக்கிட் கெப்போங் எனப்படும் பகுதியில், கம்யூனிஸ்டுகளுக்கும், அன்றைய மலாயாவின் பிரிட்டிசாரின் கீழ் பணியாற்றிய போலிசாருக்கும் இடையில் நடந்த துப்பாக்கி சண்டைக் குறித்து, பாஸ் கட்சியின் துணைத்தலைவர் மாட் சாபு கருத்துக்கூற, மலேசியாவின் சரித்திரம் குறித்த விவாதங்கள் தொடங்கின. மாட் சாபுவை பல தரப்பினரும் குறைக்கூறிய பொழுதிலும், அவருக்கென்று ஆதரவும் உள்ளது. மலேசிய சரித்திரம் பிறழ்ந்துள்ளது என்ற உண்மையை பலரும் ஏற்றுக்கொண்டனர். மலேசியா அல்லது மலாயா பிரிட்டிசாரால் ஆளப்படவேயில்லை என்றுக்கூட கருத்துகள் சிலர் கூறத்தொடங்கினர்.

சேரோக் தோக்குன் கல்வெட்டு

(இந்த கல்வெட்டு சில பொறுப்பற்றவர்களால் சேதப்படுத்தப்பட்டுள்ளது)

சேரோக் தோக்குன் கல்வெட்டில் காணப்படும் பிராமி எழுத்துகள்

மலேசிய சரித்திரத்தை திருத்தி முறையே எழுத அமைந்த ஒரு தருணமாக இதனை சிலர் உற்றுநோக்குகின்றனர். இருப்பினும் அது அவ்வளவு சுலபமான காரியம் அல்ல. எதிர்ப்புகள் நிச்சயம் கிளம்பும். ஆனால், மலேசியர்களிடையே தோன்றியுள்ள அரசியல் முதிர்ச்சியில், அதனை நாம் நடவாத காரியம் என்று மறுத்துவிடவும் முடியாது. இவ்வேளையில், மலேசியாவில் நமது தமிழர்களின் சரித்திரம், பால்மரங்களோடு தொடங்கியது என்றே கூறப்பட்டு வந்தது. அதனை நாமும் நம்பி வருகின்றோம். ஆனால், இந்த மலையகத்தில் தமிழ் மன்னர்கள் ஆட்சி புரிந்ததற்கான ஆதாரச்ச்சான்றுகள் பல உள்ளன. சோழ மன்னனின் கடற்பயணம், பூஜாங் பள்ளத்தாக்கில் வந்து நின்றது, அங்கு தமிழர்கள் வந்திறங்கினர் என்பதுதான் நம்மில் பலர் அறிந்த சரித்திர தகவல். நமக்கு பின்னால் எத்தனைப் பேருக்கு அதுக்கூட தெரியப்போகிறது என்று நமக்கு தெரியாது. ஆனால், அதற்கும் முன்பாக தமிழர்கள் இந்த மலையகத்தில் இருந்துள்ளனர். அதற்கு சான்றாக, பினாங்கில் உள்ள சேரோ தோக்குன் எனப்படும் இடத்தில் காணப்படும் கல்வெட்டையும் அதில் காணப்படும் பிராமி எழுத்துகளையும் சான்றாக கூறுகின்றார் முனைவர் ஜெயபாரதி.

அந்தளவுக்கு சரித்திரத்தை நாம் மீட்டுக் கொண்டுவர முடியவில்லை என்றாலும், குறைந்தது மலாயாவின் சுதந்திரத்திற்கு போராடிய நம்மவர்களது சரித்திரத்தையாவது மீட்டுக் கொண்டுவர வேண்டும். பிரிட்டிசார் தென்னிந்தியர்களை, குறிப்பாக தமிழர்களை இந்நாட்டிற்கு சஞ்சிக்கூலிகளாக அழைத்து வந்தனர் என்பது உண்மைதான். ஆனால், அதற்கு பிறகு இந்நாட்டில் நமது சரித்திரம் என்னவென்று நம்மால் கூற முடியுமா? அதற்கு பிறகு மலேசிய தமிழர்களின் சரித்திரம் என்று இதுவரை கூற்ப்படுவது, மஇகா என்ற அமைப்பைப் பற்றியும், சுதந்திர பிரகடனத்தைப் பெறுவதில் மஇகாவின் தலைவர்கள் ஆற்றிய பங்கைப் பற்றியும்தான். சுதந்திர போராட்டம் என்று இங்கு கூறப்படுவது மலாயன் யூனியனுக்கெதிராக மலாய்க்காரர்கள் நடத்திய போராட்டம், அதற்கு பிறகு தோன்றிய அம்னோ என்ற அமைப்பு. அதன் மூலமே சுதந்திரம் பெறப்பட்டது என்ற மாயத்தோற்றம் உருவாக்கப்பட்டு விட்டது.

ஜப்பானியர்கள் இந்த நாட்டை ஆளுகையில், பல்லாயிரக்கணக்கான தமிழர்கள்தான் சயாம் மரண இரயில் அமைக்கும் பணியில் ஈடுபடுத்தப்பட்டனர். தமிழர்கள்தான் பெரும்பாலான கொடுமைக்குள்ளானர்கள். ஆனால், நமக்கு கூறப்படும் சரித்திரத்திலோ, இந்தியர்கள் ஒரு சிறு பிரிவினரே என்ற வகையில் கூறப்படுகின்றது. ஜப்பானியர்கள் இங்கு வருவதற்கு முன்பு நடத்த போராட்டங்கள், மறியல்கள், வேலைநிறுத்த போராட்டங்கள் போன்றவற்றை நாம் அதிகாரப்பூர்வ சரித்திர புத்தகத்தில் எங்கேயும் காணமுடியவில்லை.

சயாம் மரண இரயில் பாதை நிர்மாணிப்பில் தமிழர்கள்

மலாயாவில், ஆங்கிலேயர்களை எதிர்த்து போராடியவர்களுக்கு நேதாஜி சுபாஸ் சந்திரபோசின் தலைமையிலான இந்திய தேசிய இராணுவமும் ஒரு அமைப்பாக இருந்தது. தமிழர்களை சஞ்சிக்கூலிகளாக கொண்டு வந்த அடிமைகளைப்போல் நடத்திய வெள்ளையர்களின் ஏகாதிபத்தியத்திற்கு எதிராக தொழிற்சங்கங்கள் முளைத்தன. தொழிலாளர்களுக்கெதிராக நிகழ்ந்த கொடுமைகளை தொழிற்சங்கங்கள் தட்டிக்கேட்டன. தமிழ் தொழிலாளிகளை, கள்ளுக்கு அடிமையாக வைத்திருந்ததை எதிர்த்து தமிழ் இளைஞர்கள் வெகுண்டெழுந்துள்ளனர். தொண்டர் படையென்ற அமைப்பு சமூக சீர்திருத்தத்தை சாதரண தனிமனிதனிடமிருந்து தொடங்கியது. அதற்கும் மேலாக, இந்திய தேசிய இராணுவத்தில் இணைந்து, மலாயாவின் பிரிட்டிசாருக்கு எதிராக போர் புரிந்து, ஆயுதம் வைத்திருந்தார் என்று குற்றச்சாட்டு ஜோடிக்கப்பட்டு, 1949 மே மாதம் 4ஆம் தேதி, பூடு ஜெயிலில் தூக்கிலிடப்பட்ட தொழிற்சங்க முன்னோடி எஸ்ஏ கணபதி யாரென்று நம்மில் எத்தனைப் பேருக்கு தெரியும்? தொழிலாளிகளை தற்காக்கிறார்; முதலாளிகளுக்கு எதிரானவர் என்பதால் பிரிட்டிசாரால் சுட்டுக்கொள்ளப்பட்ட தொழிற்சங்க போராளி வீரசேனனை எத்தனைப் பேருக்கு தெரியும்? இவர்கள் இருவரின் கீழ் செயல்பட்ட தொழிற்சங்கம், சுமார் 89 வேலை நிறுத்த மறியல்களை தோட்டங்களில் நடத்தின. அதனால்தான் இவர்கள் இருவரும் பிரிட்டிசாரால் வெறுக்கப்பட்டனர்.

தனது 24வது வயதிலேயே தூக்கில் தொங்கிய மலாயா கணபதி

'

மலாயா வீரசேனன் (வீரசேனன் சுட்டுக்கொள்ளப்பட்ட செய்தி)

இவர் துப்பாக்கிக்குண்டுக்கு பலியான பொழுது இருபது வயதுக்கூட ஆகவில்லை

தொழிலாளர் வர்க்கத்திற்காக பிரிட்டிசாரை எதிர்த்து போராடிய இந்த மாவீரர்களின் பெயரை நமது சரித்திரத்தில் எங்காவது படித்ததாக யாருக்கவது ஞாபகம் உள்ளதா? மாட் கிலாவ், தோக் ஜங்கூட் என்ற மலாய்க்காரர்கள் பிரிட்டிசாரைப் பகைத்துக் கொண்டமைக்கு அவர்களுக்கு தனிப்பட்டக் காரணங்கள் இருந்தன. ஆனால் இந்த கணபதிக்கும், வீரசேனனுக்கும் இருந்ததெல்லாம் ஒரே காரணம்தான், தொழிலாளி வர்க்கம் வஞ்சிக்கப்படக்கூடாது என்பதுதான்; அடிமைத்தனம் ஒழிக்கப்பட வேண்டும் என்பதுதான். அதற்காக அவர்களுக்கு கிடைத்த பரிசு, மரணம். தொழிலாளர் வர்க்கத்திற்காக, சுதந்திரத்திற்காக போராடி வீரமரணமுற்ற இந்த மாவீரர்களின் பெயர்கள் நமது பிள்ளைகள் படிக்கக்கூடிய சரித்திர நூலில் இருக்க வேண்டாமா? நமது அடுத்த தலைமுறையினருக்கு இந்த கணபதி, வீரசேனன் யாரென்று தெரிய வேண்டாமா? இந்த நாட்டின் சுதந்திரத்திற்காக எங்கள் தமிழர்களும் உயிர் நீத்துள்ளனர் என்று நாம் கூறுவதற்கு சான்றுகள் வேண்டாமா?

நம்மிடமிருந்து மறைக்கப்பட்ட, நம்மவர்களால் மறக்கப்பட்ட சரித்திரத்தை நாம் மீட்டெடுக்க வேண்டும். அதற்கு உதவி செய்யாவிடினும், உபத்திரமாவது செய்யாமல் இருக்கலாம். நாட்டின் சரித்திரம் திருத்தப்பட வேண்டும் என்று கோருபவர்களின் கோரிக்கைகளில் நியாயம் உள்ளதா, இல்லையா என்பதில்லை எனது வாதம். மறைக்கப்பட்ட இச்சரித்திரத் தகவல்களை, மீட்டெடுக்க வேண்டும் என்பதுதான் எனது வாதம். ஆனால், அதற்கெதிரான போக்கில் "ஒழுங்குப்படுத்தப்பட்ட" சரித்திரம்தான் எங்களுக்கு வேண்டும் என்று கூறித்திரியும் மஇகா இளைஞர் பிரிவினரை நான் "இனத்துரோகிகள்" என்று குறினால் அது மிகையாகுமா?

- தொடரும் -